"من زندگی دوباره ای را که به من داده شده، وقف کشور و مردم خواهم کرد.".(از زندگینامه او با عنوان آبدیده با یاس، تهییج با امید)

۲۰ مه سال ۲۰۰۶، پارک گئون های در تجمع مبارزات انتخابات محلی که در سئول برگزارمی شد، توسط مردی با یک چاقو مورد حمله قرار گرفت. او از زخم شدیدی روی چهره اش رنج می برد.

دکترمعالجش گفت که وی زندگی اش را ظرف سه دقیقه از دست می داد اگر زخم فقط ۵ میلیمتر عمیق تر بود . او در مدت زمان جراحی به پدر و مادر متوفی خود فکرمی کرد؛ او از مردمی که برای بهبود سریعش دعا کردند، اظهار تشکر کرد. او احساس می کند یک زندگی دوباره به همراه برکتی از بهشت به او داده شده است.

"من اغلب فکرمی کنم قدرت متعال تا کنون به من کمک کرده تا مشکلات زندگی را پشت سر بگذارم. همیشه فکر کرده ام زندگی من مال من نیست. معتقدم چنین فکری به من کمک کرده است لحظه های ناامیدی و یاس را تحمل کنم. گاهی اوقات، چنان احساس درد زیادی داشته ام که حتی زندگی برای یک روز دیگرهم، برایم یک مصیبت بود. و در این لحظه، راه دیگری در زندگی من باز می شود. من از انتخاب آن راه خجالت زده نخواهم بود. من آن را انتخاب می کنم و بر مشکلاتی که ممکن است سر راه من پیش بیاید، با شجاعت غلبه خواهم کرد. من فکر می کنم ماموریت زندگی من این است که امید جدیدی بسازم."