نه یکی از والدین، بلکه هر دو والدین من به ضرب گلوله کشته شدند. من فقط می توانم از این واقعیت وحشیانه اظهار تنفر و خشم کنم. " از زندگینامه او با عنوان آبدیده با یاس، تهییج با امید

وت ۱۹۷۴ پارک گئون های پیامی ضروری مبنی بر بازگشت فوری به کره دریافت کرد. او وسایلش را جمع کرد و با عجله به فرودگاه رفت، وقتی از جلوی یک دکه روزنامه فروشی می گذشت، تیتر یکی از مقالات چشمش را گرفت و او خشکش زد:

"بانوی اول خانم پارک، به قتل رسید"

پارک گئون های بالای عکس مادرش این کلمه را خواند: "به قتل رسید." این گونه بود که پارک گئون های از چگونگی مرگ غم انگیز مادر مطلع شد. بعدها او به یاد می آورد " دردی که من احساس کردم خیلی لحظه ای بود، گویا چاقوی تیزی در عمق قلب من فرو رفته بود."

پنج سال بعد، در۲۶ اکتبر سال ۱۹۷۹، پدر او، رئیس جمهور پارک چونگ های، ترور شد. پارک گئون های این خبر را ۲۷ اکتبر در ساعات اولیه صبح دریافت کرد. اولین کلمات او این بود: "آیا همه چیز در مرز، خوب است ؟" مرگ پدرش فقط یک ضایعه شخصی نبود، یک بحران ملی نیز بود که می توانست توازن در منطقه غیرنظامی را درهر دقیقه هدف قرار دهد.