"Bukan seorang ibu atau bapa, tetapi kedua-dua ibu bapa saya telah ditembak mati. Saya hanya boleh membenci realiti yang kejam. (Dari autobiografi beliau bertajuk Diperisai oleh Putus Asa, Didorong oleh Harapan)

Pada Ogos 1974 Park Geun-hye menerima mesej segera untuk kembali ke Korea secepat mungkin. Beliau bergegas ke lapangan terbang, apabila beliau melalui kedai surat khabar, salah satu berita utama menarik perhatian beliau dan beliau terkaku di tempat kejadian.

'Wanita Pertama Puan Park, Telah dibunuh'

Di atas gambar ibunya, Park Geun-hye membaca perkataan, "dibunuh." Ini adalah bagaimana Park Geun-hye mula-mula belajar daripada kematian tragis ibunya. Kemudian beliau teringat, "sakit yang saya merasakan pada waktu itu seolah-olah pisau yang tajam telah tertusuk ke dalam hati saya."

Lima tahun kemudian, pada 26 Oktober 1979, ayahnya Presiden Park Chung-hee telah dibunuh. Park Geun-hye menerima berita pada waktu awal pagi pada Oktober 27. Kata-kata beliau yang pertama adalah: "Adakah keadaan baik saja di sempadan?" Kematian ayahnya itu bukan sahaja satu kerugian peribadi, ia juga merupakan satu krisis negara yang boleh menggoncang keseimbangan di Zon Bebas Tentera pada bila-bila masa.